Category: یک کتاب

در حال خوانش کتاب ژن خودخواه بودم که در بخشی از آن (فصل ۷) این تداعی برایم شکل گرفت. از آن کتاب‌هاست که نمی‌فهممش : ) و بازی ذهنی مسخره‌ای هنگام خواندنش شروع کردم، حدود ۴-۵ کتاب دیگر از آغاز مطالعه‌ی این کتاب تا به الان خوانده‌ام تا درد سخت بودن این کتاب و شاید تلخ بودن آن برایم قابل تحمل‌تر شود. گاهی کتاب خواندن هم ابزار فریب می‌شود. بگذریم، برویم سر بحث شیرین تنظیم […]
ادامه مطلب

کتاب تصرف عدوانی از لنا آندرشون(روزنامه نگار و نویسنده) برنده‌ی جایزه بهترین رمان سال ۲۰۱۳ سوئد می‌باشد. از انتشارات نشر مرکز و ترجمه‌ی خوب سعید مقدم. در نگاه اول به کتاب، طراحی جلد آن جلب توجه می‌کند، چهره‌ای در پس واژه‌ها و حروف، این کتاب بی‌ارتباط به دنیای کلمات نیست، کلماتی که می‌توانند نجات بخش باشند یا توهم‌زا، توهمی از جنس امید دروغین. در جایی از کتاب می‌خوانیم: استر در حالتِ هیجان‌زده‌اش، نمی‌توانست دریابد که […]
ادامه مطلب

داستان‌ها آنگونه که ما می‌خواهیم به پایان نمی‌رسند. آری، نه داستان‌ زندگی خودمان و نه داستان کتاب‌ها همیشه همانطور که ما می‌خواهیم به پایان نمی‌‌رسد. به حتم بهترین معرفی از کتاب “درک یک پایان”، معرفی آن در متمم است. قبلا هم در باره‌ی این کتاب نوشته‌ام، البته آن‌دفعه کتاب را نخوانده بودم و فقط عنوانش آنقدر ذهنم را درگیر کرد که مجبور به نوشتن شدم، نوشته‌هایی مرتبط به عنوان، نه خود کتاب. اما حالا که […]
ادامه مطلب

کتاب ملت عشق را می‌خواندم و در هر برگی که پیش می‌رفتم با خودم می‌گفتم چرا زودتر شروع به خواندنش نکردم. با هر برگی که پیش می‌رفتم آرزوی داشتن شمس در وجودم جان می‌گرفت.  با اندیشه‌ی داشتن شمس پیش می‌رفتم و فکر کردن به این‌که از بین آدم‌هایی که در مسیر زندگی همراهم شده‌اند آیا کسی برایم شمس بوده است. تا در جایی از کتاب به نوشته‌ی زیر رسیدم، همیشه می‌گویم انگار برخی از نوشته‌ها […]
ادامه مطلب

اگر بخواهم کتاب جزء از کل را در یک کلمه خلاصه کنم، آن کلمه “فوق‌العاده” است.

کتابی که به شدت درگیر خواندنش شدم و با اینکه طبق برنامه‌ریزی یک ساعت در روز وقت مطالعه به آن اختصاص داده بودم تا چهار ساعت هم طول می‌کشید.

اینکه منتظر بمانم تا یک روز دیگر بخوانم چه بر سر شخصیت‌های داستان خواهد آمد از دستم ساخته نبود[…]

در ذهنت انگار همهمه‌ای برپاست هر بار که می‌آیی بنویسی، یا زل میزنی به صفحه و ننوشته خارج می‌شوی یا چندخطی می‌نویسی و رها می‌کنی. اما دلت می‌خواهد بنویسی، هر چند کرخ‌تر از آنی که بنویسی، یک حس غریبی داری که که نمی‌گذارد بنویسی، شاید همان واژه کرختی خوب باشد. مثلا دلت می‌خواهد در مورد این پاراگراف از کتاب “جزء از کل” بنویسی: فکر کردم مشکلات مردم با اولویت‌های‌شان ارتباط دارد، اولویت‌هایی که باید جا […]
ادامه مطلب