دسته: نوشته‌های بدون ویرایش

کفش‌هایم بی‌تاب رفتنند، بی‌تاب قدم زدن

روزهاست که از نبودنم می‌گذرد اما کفش‌هایم هنوز بی‌تاب رفتنند

بی‌تاب پاهایی که در آن‌ها جا گیرد و از این سکون رهایشان کنند

نمی‌دانم این پاهایم بود که می‌رفت یا کفش‌هایم
…

چقدر به جونم غر زدن که چرا کارت‌پستال مارو نمیدی، اول کارت مارو بده بعد خواستی بمیر، یه همچین دوستایی دارم : ) خب بالاخره کامل شد، دیروز دیگه سری آخر کارت‌پستال‌ها رو اسکن کردم.( شخصی که برام اسکن گرفت یا متممی بود یا روزنوشته‌ها رو فقط می‌خوند، البته دومی محتمل‌تر هست، وقتی لوگوی متمم رو توی کارت‌پستال دید ازم پرسید که برای متمم کار می‌کنم.) شهرزاد، خالق یک روز جدید : ). تصویر مشابهی […]
ادامه مطلب

پیش‌نوشت: چندخطی برای بعضی از دوستان متممیم نوشته‌ام که اگر متممی نباشید یا خود آن دوستان، احتمالا سر از حرف‌هایم در نیاورید، اما اگر اصرار به خواندن این متن دارید، خُب بخوانید. : ) شهریور ماه آخرین روزهایی بود که کلاس تصویرسازی و طراحیم رو می‌رفتم و روی کارت‌پستال‌هام کار می‌کردم. اما کارت‌ها تکمیل نشدند، خودم تا حدی که بلد بودم روی کارت‌هام کار کردم و نصفه موندند چون نیاز به راهنمایی داشت. و اما […]
ادامه مطلب

هر روز صبح که بیدار می‌شدم، کمی بعد از من صدای جیک‌جیک پرنده‌ها هم بلند می‌شد. حس خوبی بود، انگار پاداش زود بیدار شدنم بود. تا وقتی که شهر بیدار نشده و به تکاپو نیفتاده بود فرصت داشتم این صدا را بشنوم. صدایی که با بیدار شدن هر پرنده بیشتر و بیشتر می‌شد. حالا مدتیست که دیگر این صدا را نمی‌شنوم، احتمالا رفته‌اند به جاهای گرمسیر. اما من دل‌تنگ می‌شوم. می‌بینی، دل‌تنگ گنجشک‌ها می‌شوم و […]
ادامه مطلب

 آن‌روز در استخر، اگر آن خانم دستش را برایم تکان نمی‌داد که نشانم دهد تعادلش را از دست داده و دارد خفه می‌شود، نمی‌توانستم دستش را بگیرم.  چهار دختربچه با هم داشتند شنا می‌کردند و چون در مسیر من بودند منتظر ماندم که به انتها برسند و بعد من بروم که نکند در مسیر به هم برخورد کنیم و تعادلمان به هم بخورد. متوجه یکی شدم که از بقیه ضعیف‌تر بود، دیگر هر چه دست […]
ادامه مطلب