دسته: برشی از زندگی

به شاعران بگو غمگین نسُرایند

از غم جدایی، از روزهای سخت ننویسند

بگو از امید بنویسند

از روشنایی[…]

بنظرم هر کسی باید کانال‌های تلگرامی داشته باشد که تنها عضوش خودش باشد. شش-هفت ماهی می‌شود که چند کانال تلگرامی برای خودم دارم. بعد از دیدن اثر مثبت آن‌ها به چندتن از دوستان هم توصیه کردم که چنین کانال‌هایی داشته باشند. دو مورد از آن‌ها که برایم خیلی مفید بود و تاثیرش را دیدم، این‌جا می‌نویسم، شاید شما هم کانال‌های مشابهی دارید یا بخواهید که داشته باشید. قبلا هم گفته‌ام که من در نوشتن راحت‌ترم […]
ادامه مطلب

به خیابان انقلاب که می‌روم، قصد دیدن مغازه‌ها و پیاده‌روی می‌کنم، دیگر دورترین فاصله از مغازه‌ها را برای راه رفتن انتخاب نمی‌کنم و از این‌که بین مردم گیر کنم و مجبور شوم تندتند راه بروم تا از بین آن‌‌ها رد شوم اذیت نمی‌شوم. اتفاقا سرعتم را کم می‌کنم و هدف پیاده‌روی و یا پیاده‌روی و دیدن مغازه‌ها و خرید است. دیروز اما بهانه‌های مختلفی برای انقلاب‌گردی داشتم، دیدن دوستم و همسرش(به نیت شام عقد)، خرید […]
ادامه مطلب

پیش‌نوشت: از وقتی فید نوشته‌هایم در بلاگ آقا معلم جا می‌گیرد وسواس این را گرفته‌ام که بگویم آهای مخاطب عزیز، چیز خاصی ننوشته‌ام وقت برای خواندن نوشته‌ی من نگذار، دیگر در وبلاگ خودم هم نمی‌توانم غر بزنم و هر چه می‌خواهد دل تنگم بگویم، عه. : D : ( به همین منوال که پیش بروم، کم‌کم در عنوان هم پرانتزی باز می‌کنم و می‌نویسم، لطفا نخوانید، اصلا کلیک نکنید. این‌ها را نوشتم که بگویم این […]
ادامه مطلب

این پست قرار نبود هیچ وقت نوشته شود، اما گاهی انگار بیان کردن بهتر از سکوت کردن است. در انتهای کار گروه سحرخیزی قرار بود کتاب‌هایی خریداری شود و از اول قصد من کودکان بخش خون یکی از بیمارستان‌ها بود که قبلا هم به آن‌جا رفته بودم و ایده‌‌ی دیگری داشتم که در آن‌جا نشد انجامش بدهم. شاید مناسب آن‌جا نبود، هر چند هنوز در ذهنم می‌چرخد. بگذریم، رفتم و صحبت کردم، نشد. کتاب‌ها انگار […]
ادامه مطلب

روزهایی هست که با مرور گذشته می‌گذرد.

می‌گویی، می‌شنوی، می‌نویسی اما، اما همه باید برای خودت باقی بماند.

جایی در گوشه‌ی ذهنت همه چیز را می‌گذاری و ادامه ‌می‌دهی.

قد می‌کشی بزرگ می‌شوی اما دلتنگ کودیکت می‌شوی.[…]