این سوال از صبح به شدت ذهنم را درگیر کرده است، البته قبلا هم درگیر این مسئله بوده‌ام ولی امروز به اوج خود رسیده است.
تجربه‌ی یاد دادن دانسته‌هایم به دیگران را بارها و بارها داشته‌ام و از آن لذت هم برده‌ام.
به نوعی شغلی بود که برایم دوست داشتنی بود.
دوستی از من خواست که طراحی را به او یاد بدهم، گفتم نمی‌توانم، چون من در سطحی نیستم که بتوانم چیزی را که بلدم به دیگری انتقال بدهم.
یا شخصی از من خواست که شنا کردن یادش بدهم ولی من بلد نبودم که چگونه آن مقداری را که بلد هستم به او هم انتقال بدهم.
بعضی از دوستانم بعد از فارغ‌التحصیلی شروع به تدریس در دانشگاهها کردند و هر بار که کسی با من تماس می‌گیرد این مکالمه را داریم که تو که درسهایت خوب بود و علاقه هم داشتی، برو دانشگاه تدریس کن، می گویم دوران دانشجویی خودت با اساتیدی که فقط استاد صدایشان می‌زدیم را فراموش کرده‌ای.
من تدریس را دوست دارم، و توانایی انتقال خوبی هم دارم، این را وقتی در دانشگاه ارائه می‌دادم متوجه شدم، هر چند قبل از آن هم در طول مدرسه همیشه کسی یا کسانی بودند که بخواهم به او درس یاد بدهم یا کارهای هنری.
اما با دو درخواستی که از من شد، ذهنم درگیر این است که آیا اگر مهارتی را بلد باشیم حتما می‌توانیم انتقالش بدهیم؟
آیا باید در یک مهارت به سطح خاصی رسید تا بتوان آن را انتقال داد؟
اگر سطح خاصی هست آن چه سطحی است و چه کسی قادر است تشخیص بدهد که ما به آن سطح رسیده‌ایم؟
آیا صرفا رسیدن به یک سطح خاص مجوزی برای این است که ما قدرت آموختن به دیگران داریم یا مکمل های دیگری نیاز است؟
غیر از بلد بودن یک مهارت، چه پیش‌نیازهای دیگری لازم است تا بتوانیم به دیگران آموزش بدهیم؟
انتقال آموخته‌ها به دیگران یک مهارت ذاتی است یا اکتسابی؟
اگر شخصی بتواند مهارت “x” را به دیگران انتقال بدهد، در انتقال مهارت “y” هم موفق خواهد بود؟
شما چه تجربه‌ای در این زمینه دارید؟