امروز، وقتی به سمت ایستگاه تاکسی مسیر خونه‌امون می‌رفتم، از اینکه تاکسی تو ایستگاه بود خوشحال شدم، راننده تاکسی داشت با شخصی صحبت می‌کرد و یک نفر هم داخل ماشین نشسته بود.
بعد، راننده با اون شخص به سمت ماشین رفت و مسافری رو که نشسته بود پیاده کرد و اون شخص رو سوار کرد و حرکت کرد.
بله، دربست.
مسافر پیاده شده هم کلی غر زد، بعدش که ماشین دیگری اومد هر چی گفت دیگه سوار نشد و با ماشین‌های گذری رفت، خیلی اعصابش از برخورد راننده خورد شده بود. بنظرم حق داشت، کلی تو گرما منتظر می‌مانی که مسافرهای بعدی بیایند و ماشین حرکت کند و در نهایت راننده همچین کاری بکند، من که به شعورش شک کردم.
خیلی وقت‌ها کارهایی می‌کنیم که به ظاهر به نفع ما است و ته دلمون خوشحالیم و می‌گیم عجب بُردی کردم، بی‌خبر از اینکه داریم تخم بی اعتمادی، عدم امنیت، دروغ و کلی حس بد و منفی دیگر رو در زمینی می‌کاریم که خودمون و خانواده و اطرافیانمون در اون زندگی می‌کنند، و ما هم گندم همین زمین رو خواهیم خورد و از بهشت برین خودمون هبوط خواهیم کرد.
کمی، فقط کمی، اگر دقت کنیم که در نهایت نتیجه کارهامون به خودمان بازمی‌گردد، شاید با هم بودن انسانها دوست داشتنی‌تر و قابل تحمل‌تر باشد.
پی‌نوشت: یاد انیمیشنِ دربستِ دیرین دیرین افتادم، عکس مربوط به همین انیمیشن است.
لیلا چند روز پیش کنار خیابون بودم تاکسی بگیرم، یه تاکسی بود که دو تا جای خالی داشت. من سوار شدم. به محض اینکه سوار شدم دو نفر مسافر می خواستد به همون مقصد من برند. ولی راننده گفت برید ماشین جلویی اینجا جا نداره. اون لحظه تصمیم گرفتم از ماشین پیاده شم اون دو نفر سوار شند که ماشین سریعتر بره. راننده هم چقدر معذرت خواهی کرد. حقیقت منم خوشحال شدم. رفتم کنار خیابون یه ماشین دیگه گرفتم. انگار یه معامله ی برد-برد انجام دادیم. هم راننده به کارش میرسه، معطل نمیشه و خوشحال میشه و هم من خوشحال از این خوشحالی او.
یادم هست چند وقت پیش سوار تاکسی بودم. کسی می خواست سر چهار راه پیاده شه که همزمان شد باسبز شدن چراغ. مسافر هم به راننده گفت که چراغ سبزه برید اون سمت خیابون که چراغ قرمز نشه. واقعا این رفتارها رو می بینم کیف می کنم. یک جور احترام متقابل هست.
لیلا من گاهی فکر می کنم انجام این رفتارها عادی و وظیفه ی ماست ولی وقتی که تو جامعه چنین چیزی رواج نداره و کم پیش میاد که چنین چیزهایی رو ببینیم انقدر ذوق می کنیم 🙂
چه‌قدر کاری که کردی زیبا بود
ممنون که نوشتی