پست قبلی را با صدای بلند برای خودم خواندم، دیدم که اثر گذاریش چندین برابر شد، عادت به خواندن با صدای بلند کتاب‌ها را ندارم، ولی تجربه جالبی بود، احساساتم بیشتر درگیر شد.
.
پی‌نوشت: چقدر سعی کردم فایلِ خوبی از آب دراید، اما نشد که نشد(بیش از بیست بار تلاش کردم)، بلد بودن تدوین هم نعمتی است.
سلام.
بلند خوندن خوبه. می دونی لیلا من همیشه بلند می خوندم. موقع مدرسه و حتی بزرگ شدم توی دانشگاه هم درسای دانشگاهم رو بلند می خوندم. شاید علتش عادتی هست که از بچگی داشتم و دلیلی برای ترکش نداشتم. ولی الان دیگه آروم تر می خونم.
روح مادرت شاد. امیدوارم مادرت همه ی این حرف ها رو شنیده باشه و لبخند زده باشه 🙂
سلام
می‌بینم که بالاخره جرات کردی و کامنت گذاشتی، به اشد مجازات محکومت می‌کنم.
: D
ولی من بر عکس تو همیشه آرام می‌خونم، مگر یوقتایی هنگام حل مسئله صدام طوری باشه که شنیده بشود.
ممنون سعیده جان